Load balancing van laadpalen is gebaseerd op de aanname dat niet alle elektrische auto’s tegelijkertijd willen laden en dat degenen die willen laden dit gedurende verschillende tijdsperioden doen. Wanneer een auto bij een laadpaal arriveert, wordt deze geregistreerd en wordt er een schatting gemaakt van de tijd die nodig is om de auto op te laden. Deze informatie wordt vervolgens doorgegeven aan het load balancing systeem.

Het load balancing systeem houdt bij welke laadpalen beschikbaar zijn en welke al in gebruik zijn. Op basis van deze informatie wordt besloten welke laadpaal de auto zal bedienen. Het systeem zorgt ervoor dat de laadpalen in het netwerk evenredig belast worden en dat er geen overbelasting optreedt.

Er zijn verschillende manieren waarop het load balancing systeem kan bepalen welke laadpaal de auto zal bedienen. Een van de meest gebruikte methoden is de round-robin methode. Bij deze methode wordt de beschikbare laadpaal geselecteerd op basis van een vast patroon. Bijvoorbeeld: auto 1 gaat naar laadpaal 1, auto 2 gaat naar laadpaal 2, auto 3 gaat naar laadpaal 3, enzovoorts. Op deze manier worden de laadpalen in het netwerk evenredig belast.

Een andere methode die gebruikt kan worden, is de least-connection methode. Bij deze methode wordt de beschikbare laadpaal geselecteerd op basis van het aantal reeds verbonden auto’s. De laadpaal met het minste aantal verbonden auto’s wordt geselecteerd om de nieuwe auto te bedienen. Dit zorgt ervoor dat de laadpalen die al belast zijn niet verder belast worden en dat de nieuwe auto zo snel mogelijk kan laden.